do bir külah dondurma

tam şu dakika neşeli günler blogu yazasım geldi. sanırım bunun en önemli sebeplerinden biri yarın annemle ablamın izmir'e gitmesiyle evde saltanatımı ilan edecek olmam. (burada beni birinci dereceden tanımayan blog okurlarına şu açıklamayı yapmayı borç bilirim: hayır izmirli değilim, allah korusun. zira türkiyenin en modern kenti şeklinde nitelendirilen izmir'in aslen türkiye'nin en büyük varoş yetiştiricisi olduğunu düşünüyorum, evet bu tarz faşistliklerim vardır ve hayır utanmıyorum. tartışmayalım.) herneyse, ilerleyen günlerde yapmam gereken birkaç şey var. mesela ömrümü yemekle meşgul olan projeyi biraz ilerletmem lazım, ama hiç içimden gelmiyor. neyse ki sevdiceğimin de tez yazması gerektiği için home alone serimizin bir kısmında ders çalışma moduna geçebiliriz. bunun dışında evde yemek yapmam lazım, hayır evliliğe hazırlandığım için değil artık kulağımdan fast food fışkıracak noktaya geldiğim için. bir de blogumda film, kitap vs eleştirisi yapma isteğim mevcut, belki pek sevgili okuyucularım da benden böyle sanatsal içerikli yapımlar bekliyorlardır; ancak bugünlük tek eleştirim 90 dakika boyunca yenişemeyen Charlton ve Reading takımlarına olacak. çekilin gözüm görmesin sizi gitti paracıklarım.